لفظ ما را گوش کن ای هوشیار
تا بگردی آشنا با این دیار
آنچه خواهم گفت دشتستانی است
ای بسا معنا در آن پنهانی است
لفظ ادم معنی اش همراه اوست
همچودیوانه که معنایش کلوست
بر وضو گوییم اینجا دس نماز
بسته را گوییم بسه،باز،واز
نام کفش خویش را ارسی بریم
میخوریم را با اجازت میخریم
ما به لیوان جمله میگوییم پارچ
همچنین ما غاچ گوییم جای قارچ
تخم مرغ خویش را گوییم خاگ
غر شنو اینجا تو جای گرد وخاک
باری و دیگون نمیدانی که چیست؟
جوجه ،جیجه ..مرخ ،مرغ خانگیست
ما به جان خویش می گوییم جون
جومه،جامه، نام شلوار پاتلون
نان از خوشمزگی گردیده نون
پهن میسازند ان را روی خون
جفنه و توزه بساط آشپزیست
آشپلا ، اسوم می دانی که چیست؟
پارچ را هم تنگ میگوییم وجک
بر جک ماشین نداریم هیچ شک
نام تسبیح،تزوی و دعواست جر
نام گوساله است شنگد گورخر
نام مسجد گشته مجت ای عزیز
مشت گویم با تو من جای غلیظ
دشکه را نخ دان و منزل را فده
بر کلاه سر نگوییم جز کله
هست کاغذ،قاغذ و بت را گلو
آنکه پایش لنگ باشد را شلو
شانه شونه پوز،بینی چشم ،چیش
بر درو جیلم شنیدم،شخم،خیش
حرف تایید همه،ها هست ها
نال ما نیزباشد هوی بوا
لثه میلم غنچه باشد لنج وچیل
کُم شکم باشد، سویل جای سبیل
بمبلی نامی برای بادکنک
داد و قال ما باشد هوی کمک
گوش کن خین جای خون گوییم ما
نام پستان را {گلون} گوییم ما
تکه را کل خوانده اند اجداد ما
چیز کج ،خل خوانده اند ابرار ما
راه را رچ خواب را خو گفته اند
نام کاهو را همه کو گفته اند
معنی افتو چه باشد؟افتاب
هیلو هم دانی بود معنای تاب
گندم کوبیده را بشنو للک
نام غربال است آرویز یا الک
بر زن غائب،می گوییم زنک
نام شورت باغبانی هم کلک
معنی سرگیجه باشد سر زرک
تو چه میدانی چه باشد گوگلک؟
من نمیدانم بتل دانی که چیست؟
معنی مازه ومل دانی که چیست؟
کروک وخارپادرارو دیده ای؟
اسب شیطون تا کنون فهمیده ای؟
گاذرین در غله ها نگرفته ای ؟
پی پتی از تنگ مخ ورچرده ای؟
پخچه را از ریه لویت رانده ای؟
این چنین فرهنگنامه خوانده ای؟
بسه عامو ری سرت سخت دشتسون
جون خوت شعر ایزاتی د نخون
استاد مهدی "د"
"آشو صفری"
چه سازم با تو ای دنگ و گنادل
فقیر و بی‌کس و بی‌همنوا دل...
«بیابونی» ز تو راحت نداره
چنی بی‌دس و پا، کور و گنادل
همهٔ جا سوزه سوز آویدن و نخلا به بار اندن
به که و دشت و صحرا بچه‌ایدا هر هلی می‌شن
شی باول پی چشمه به او خردن قطار اندن
تو قُماره ی دل مو شور جِوونی نِشِسه
پِسِ دولاب دِلُم تازه سِکونی نِشِسه
چه سِبُک پر می زِنه بانده ی طیفون خیال
موج غم رفته و جاش ابرو کمونی نِشِسه
پُی کنایه و نِصیحت می گه اصلا نِه مونُم
سِر جاش پاشیده و رفته ری بونی نِشِسه
به خدا عاجزُم از دِس ای بُونِی بی جاش
خُوشه خین کِرده و با یار جهونی نِشِسه
هر چه عقلُم میگه سیش، گوشش بدهکارِ مو نی
نِه ری سینه، ری طِفَر سر توی زونی نِشِسه
مِث تُجّارِ ای دوره همه چیش کِر کِرده
دَس ری دَس ناده و انگار سی گیرونی نِشِسه
هر چه گشتُم که بگیرُم مو ازِش خط و نِشون
سِر تُل بید خونشون رفته تو رُونی نِشِسه
ایقه رفتم تو کُووش تا که بِفَهمُم که چِشِن
تا خلیلو تو دِلش ((لیلو بوبونی)) نِشِسه
"خلیل تمهید"
شوه سوز و حسرت شاخ و بلگی
کشید من دل وباش گوشتین
مو ایرم که کمی تینا بگردم
اوو ایبینم که هر جا من کمین
گلل یاون قشنگتر پا بپای
اما دل. دل که آهش آتشین
سرا پا شعله ایبو می چلوسی
که جاماند زتنگ آبنوسی
گل دهسه ایکنه مثل نهاتر
ولیم خندکن کمک تا تیم ایای
نه مثل اوسن که زهلش ایره
چی نیگه باکسی دورش نیپای
بلای سی مو شکلش تا میومت
چه یاو بکنی کار خدای
که مو بی او بسوزم او ندون
که مهرش من دلم باری گرون
دواره کنگرل بالا ایاین
ایاو قابشون می گرز کبکاب
او دبای مو نیا سی کی بچینم
نیاو خوبنیش من کنج دولاب
که تا هر گاه که مه مال خوش بو
داری سیش بنی سوغات نایاب
وسر پا ویسکی تا او بشین
که شاید باز بیا و گل بچین
کمینم مو که یولی دم سراش
درای و درام باش بزنم گپ
ایاو شو بری تا من سراشون
سگل نیلن و یو لا ایکنن حپ
مو ایرم آخرش یولی یه روزی
ولو بای کشتر و حوگاله و شپ
فرار خو نیکنم ایگم یو جونم
نفسم . قومم . نومم . نشونم
دبارونم نیا امسال بهار
سه روز شو و رو خیسیده حونه
دلم بال ایزن سی دم سراش
نگردی اوسنل ایگره بونه
نیاره در بیی اینویسم
رئوفی و جنون عاشقونه
که تا بعد خوشم مردم بخونن
هم اونی که اسیر چند و چونن
""