شعر محلی : اینجو ، اونجو

اینجو حَسنو گیوه ی  پوشی وُ دِ  رَو  که

اونجو قمرو بعد  یه هفته  رِ  شِنو  که

اینجو حسنو تو ح رُوَکی دکمَشه  می بَس

اونجو قمرو  دَو دُوَکی  رَختله  تَو که

اینجو حسنو  ری نِکِ پا یورتِمه می رفت

اونجو قمرو یالَشه مَی اَسپی  قَشو که

اینجو حسنو یواشکی هُشکله می خوند

اونجو قمرو جومه و تُمبونشِ نو که

اینجو حسنو فکر و خیالش وِرِ او بی

اونجو قمرو مَهدی و سودابه ی خَو که

اینجو خُش و اونجو دِ نبی نصفِ دِلَی شو

وقتی حسنو زلفِ گِرف، لوشِ تو لَو که

اینجو حسنو لِنجش بُ لوگزکی که

اونجو قمرو یواشکی حلقِشِ  بُو که

اینجو حسنو فهمی که دِ کار خراوه

اونجو قمرو پاک پَته یل تاته ی رو که

اینجو حسنو اُفتی و تو مِنمِنه کردن

اونجو قمرو سی حسنو دِنیه ی شَو که

اینجو خُش و اونجو، دو وُلا فاصله اُفتا

آشو ئی وسط پَی گَپَلِش مانه کَلو که..

"آشو صفری"