شعر محلی : جنون عاشقونه

شوه سوز و حسرت شاخ و بلگی

                 کشید من دل وباش گوشتین

مو ایرم که کمی تینا بگردم 

                         اوو ایبینم که هر جا من کمین

گلل یاون قشنگتر پا بپای 

                           اما دل. دل که آهش آتشین

سرا پا شعله ایبو می چلوسی

                    که جاماند زتنگ آبنوسی

گل دهسه ایکنه مثل نهاتر  

                        ولیم خندکن کمک تا تیم ایای

نه مثل اوسن که زهلش ایره  

                  چی نیگه باکسی دورش نیپای

بلای سی مو شکلش تا میومت  

                 چه یاو بکنی کار خدای

که مو بی او بسوزم او ندون 

                        که مهرش من دلم باری گرون

دواره کنگرل بالا ایاین   

                               ایاو قابشون می گرز کبکاب

او دبای مو نیا سی کی بچینم   

                   نیاو خوبنیش من کنج دولاب

که تا هر گاه که مه مال خوش بو   

             داری سیش بنی سوغات نایاب 

وسر پا ویسکی تا او بشین  

                        که شاید باز بیا و گل بچین

کمینم مو که یولی دم سراش  

                     درای و درام باش بزنم گپ

ایاو شو بری تا من سراشون 

                        سگل نیلن و یو لا ایکنن حپ

مو ایرم آخرش یولی یه روزی 

                    ولو بای کشتر و حوگاله و شپ

فرار خو نیکنم ایگم یو جونم 

                      نفسم . قومم . نومم . نشونم

دبارونم نیا امسال بهار   

                          سه روز شو و رو خیسیده حونه

دلم بال ایزن سی دم سراش    

                    نگردی اوسنل ایگره بونه

نیاره در بیی اینویسم

                                   رئوفی و جنون عاشقونه

که تا بعد خوشم مردم بخونن

                            هم اونی که اسیر چند و چونن

                                                                    "غلامرضا رئوفی گناوه ای"